کد مطلب:210801 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:122
وصایای امام جعفر صادق
منصور با آنكه بیش از هشت بار قصد كشتن امام صادق علیه السلام را داشت و موفق نشد در انتظار مرگ آن حضرت بود و به والی مدینه هم مكرر دستور داد كه جعفر بن محمد را مسموم كن و او هم بدین امر مبادرت كرد و زهری در انگور نموده به آن حضرت خورانید وقتی خبر مرگ او را به منصور دادند نوشت هر كس را وصی كرده گردن او را بزن.
مأمور منصور رفت و برگشت گفت جعفر بن محمد پنج نفر را وصی خود كرده است اول منصور دوانیقی 2 - عبدالله 3 - موسی 4 - والی مدینه 5 - ام حمیده.
منصور كه این خبر را شنید و نامه والی مدینه هم مبنی بر همین موضوع به او رسید دید كشتن پنج نفری كه خودش اول آن ها قرار گرفته میسر نیست گفت از این عمل هم صرف نظر باید كرد.
در كتاب خرایج است كه مردی از خراسان به نام ابوجعفر عزم تشرف حضور امام صادق را نمود مردم خراسان به او هدایائی فرستادند و او حركت كرد به حیره رسید در آن وقت امام صادق را منصور به حیره دعوت كرده بود - چه منصور اول در حیره و بعد در رصافه و سپس شهر بغداد در سال 143 شروع به ساختمان كرد تا سال 145 تمام شد.
آن مرد خراسانی به زیارت قبر امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیه السلام رفت و می خواست از آنجا به حضور امام صادق شرفیاب شده فقها و مشایخ روات در آنجا جمع بودند و شیخی بود كه به او احترام می گذاردند پرسید نامش چیست؟ گفته شد ابوحمزه ثمالی است.
در همین اثنا مرد عربی آمد گفت من از مدینه می آیم گفتند چه خبری گفت جعفر بن محمد علیه السلام وفات یافت ابوحمزه فریادی زد و گریان شد پرسید چه كسی را وصی خود كرده اعرابی گفت دو پسر خود عبدالله و موسی را با منصور دوانیقی وصی خود كرده است.
ابوحمزه گفت الحمدلله كه ما را گمراه نكرد و به كبیر و صغیر ما را هدایت كرد آنگاه برخاست رفت كنار قبر امیرالمؤمنین ما هم همراه او رفتیم و نماز خواندیم.
بعد پرسیدم این سخن كه گفتی به كبیر و صغیر ما را هدایت كرد منظور چیست؟
[ صفحه 295]
ابوحمزه ثمالی گفت اما كبیر اگر عیبی نداشت صغیر را با او شریك قرار نمی داد معلوم می شود عبدالله عیبی داشته و منصوص به امامت نبوده و اما صغیر موسی بوده كه روی مصالح سیاست روز بوده كه حضرت صادق علیه السلام می دانست منصور قصد كشتن او وصی او را دارد و لذا اول خود منصور را وصی قرار داد و بعد عبدالله را و به موسی هم فرمود نگران نباش كه عبدالله به زودی به من ملحق خواهد شد و دیدیم كه پس از هفتاد روز درگذشت و ام حمیده هم زن بود كه او را به جرم وصایت نمی كشتند و امام صادق روی مبانی علمی وصی خود را معین كرد و حال آنكه امامت امام موسی الكاظم علیه السلام منصوص و با سابقه در احادیث نبوی بوده است.
آن مرد خراسانی از بیان ابوحمزه مطمئن نشد با هدایای خود به مدینه حركت كرد تا موسی بن جعفر را زیارت كرد و چون امام هفتم را دید فرمود آن اموالی كه آن زن شطیطه برای ما فرستاده كجا است و نشانی همه هدایا را داد و او فهمید كه وصی پس از امام صادق علیه السلام موسی بن جعفر علیه السلام است.
آن مرد خراسانی می گوید از مردم پرسیدم وصی امام صادق علیه السلام كیست؟ گفت عبدالله نزد او رفتم دیدم بر در خانه نشسته بود از او چند مسئله درباره حد نصاب زكوة و راجع به سه طلاقه پرسیدم جواب مناسبی نداد - از آنجا برگشتم خدمت امام موسی بن جعفر دیدم روی حصیر نشسته مرا به نام صدا كرد و نشانی مسافرت داد و فرمود آنچه با خود آوردی بیار و نشانی هر یك را با آن هدیه داد من مطمئن گردیدم كه او وصی امام صادق است كه در شرح حال آن حضرت نوشته ایم.
مأمور منصور رفت و برگشت گفت جعفر بن محمد پنج نفر را وصی خود كرده است اول منصور دوانیقی 2 - عبدالله 3 - موسی 4 - والی مدینه 5 - ام حمیده.
منصور كه این خبر را شنید و نامه والی مدینه هم مبنی بر همین موضوع به او رسید دید كشتن پنج نفری كه خودش اول آن ها قرار گرفته میسر نیست گفت از این عمل هم صرف نظر باید كرد.
در كتاب خرایج است كه مردی از خراسان به نام ابوجعفر عزم تشرف حضور امام صادق را نمود مردم خراسان به او هدایائی فرستادند و او حركت كرد به حیره رسید در آن وقت امام صادق را منصور به حیره دعوت كرده بود - چه منصور اول در حیره و بعد در رصافه و سپس شهر بغداد در سال 143 شروع به ساختمان كرد تا سال 145 تمام شد.
آن مرد خراسانی به زیارت قبر امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیه السلام رفت و می خواست از آنجا به حضور امام صادق شرفیاب شده فقها و مشایخ روات در آنجا جمع بودند و شیخی بود كه به او احترام می گذاردند پرسید نامش چیست؟ گفته شد ابوحمزه ثمالی است.
در همین اثنا مرد عربی آمد گفت من از مدینه می آیم گفتند چه خبری گفت جعفر بن محمد علیه السلام وفات یافت ابوحمزه فریادی زد و گریان شد پرسید چه كسی را وصی خود كرده اعرابی گفت دو پسر خود عبدالله و موسی را با منصور دوانیقی وصی خود كرده است.
ابوحمزه گفت الحمدلله كه ما را گمراه نكرد و به كبیر و صغیر ما را هدایت كرد آنگاه برخاست رفت كنار قبر امیرالمؤمنین ما هم همراه او رفتیم و نماز خواندیم.
بعد پرسیدم این سخن كه گفتی به كبیر و صغیر ما را هدایت كرد منظور چیست؟
[ صفحه 295]
ابوحمزه ثمالی گفت اما كبیر اگر عیبی نداشت صغیر را با او شریك قرار نمی داد معلوم می شود عبدالله عیبی داشته و منصوص به امامت نبوده و اما صغیر موسی بوده كه روی مصالح سیاست روز بوده كه حضرت صادق علیه السلام می دانست منصور قصد كشتن او وصی او را دارد و لذا اول خود منصور را وصی قرار داد و بعد عبدالله را و به موسی هم فرمود نگران نباش كه عبدالله به زودی به من ملحق خواهد شد و دیدیم كه پس از هفتاد روز درگذشت و ام حمیده هم زن بود كه او را به جرم وصایت نمی كشتند و امام صادق روی مبانی علمی وصی خود را معین كرد و حال آنكه امامت امام موسی الكاظم علیه السلام منصوص و با سابقه در احادیث نبوی بوده است.
آن مرد خراسانی از بیان ابوحمزه مطمئن نشد با هدایای خود به مدینه حركت كرد تا موسی بن جعفر را زیارت كرد و چون امام هفتم را دید فرمود آن اموالی كه آن زن شطیطه برای ما فرستاده كجا است و نشانی همه هدایا را داد و او فهمید كه وصی پس از امام صادق علیه السلام موسی بن جعفر علیه السلام است.
آن مرد خراسانی می گوید از مردم پرسیدم وصی امام صادق علیه السلام كیست؟ گفت عبدالله نزد او رفتم دیدم بر در خانه نشسته بود از او چند مسئله درباره حد نصاب زكوة و راجع به سه طلاقه پرسیدم جواب مناسبی نداد - از آنجا برگشتم خدمت امام موسی بن جعفر دیدم روی حصیر نشسته مرا به نام صدا كرد و نشانی مسافرت داد و فرمود آنچه با خود آوردی بیار و نشانی هر یك را با آن هدیه داد من مطمئن گردیدم كه او وصی امام صادق است كه در شرح حال آن حضرت نوشته ایم.